مشروح گفتگو با بانوی اول

وقتی اومده بود خواستگاریم و حرفشو بهم زد با این که خیلی دوستش داشتم اما قبول نکردم. نمیخواستم زندگی یه نفر دیگه رو قبول کنم. اما شرایط طوری بود که با من احساس نزدیکی میکرد. من هم تو دلم دوستش داشتم اما نشون نمیدادم. وقتی گفت میخوام همسرم باشی و با هم زندگی کنیم اول خیلی ناراحت شدم. نزدیک بود همه ی تصوراتم درباره اون فرو بریزه. اما هیچ جوره نمیشد او نرو یه ادم هرزه قلمداد کرد.   

همه چیز محترمانه بود . اینقدر محبت و احترام برام قائل بود که نمیشد باهاش تند شد. خیلی محترمانه گفتم که برام مقدور نیست تو مرد خوبی هستی اما زن داری ، بچه داری و با زن وبچه ات هم مشکلی نداری. چرا میخای یه زن دیگه رو ناراحت کنی؟ چرا میخای دلشو بشکنی ؟ 

این کار تو دل شکستن هست. و من نمیخوام این وسط دل کسی بشکنه. مخفیانه که نمیشه زندگی کرد. بالاخره یه روز اون میفهمه. 

 اون هم مدام به من میگفت که من با اون صحبت میکنم ناراحت نمیشه. اما کدوم زن هست که باور کنه ؟ تا من دومیش باشم ؟

اون با همو نزبون چرب ونرمش قضیه رو به خانومش گفته بود. خانومش اول مخالف بود. اما کم کم با اکراه البته راضی شده بود. اما من باور نمیکردم. چند ما از طرح این قضیه گذشته بود . مرد خانه تمام فکر و حواس من رو مشغول کرده بود. هر وقت تنها میشدم حواسم میرفت پیش اون. نمیشد بهش فکر نکرد. یه روز زنگ زد و گفت که خانومش میخاد با من صحبت کنه. اول فکر کردم شوخی میکنه. 

خیلی ناگهانی و یه دفعه ای. 

اما این خانمش بود که داشت پشت تلفن با من صحبت میکرد. من کپ کردم . ترسیدم. انگار یه سطل اب سرد روی سرم ریختن. منتظر بودم دعوا بشه. 

فحش بده.

جیغ بزنه. 

بد و بیراه بگه.

اما خیلی ساده و محترمانه حرف ها شروع شد . حس کردم اون هم یه جوری کپ کرده. نمیدونه چی بگه. گاهی تو صحبت هاش مکث میکرد.

من هم که ترسیده بودم با دستپاچه گی گفتم : سلام... فقط خواستم بگم هیچ ارتباطی بین من وایشون نیست و من نمیخوام رابطه شما رو خراب کنم . راضی نیستم حتی یه سر سوزن از ارامش شما کم بشه. فقط ایشون با من چند تا دیدار معمولی داشته. شما خیالتون جمع جمع باشه و .... 

همسر اول هم گفت : اره میدونم شما راحت باش.. شما که تقصیری نداری و ... مرد خونه هست که میخاد با شما  باشه ... .. و ... .

حس کردم مرد خونه از خوبی من برا خانوم اولش تعریف کرده اون هم در مجموع به من اعتماد داره . بعد گفت که مرد خونه میخاد باهاتون صحبت کنه . از طرف من خدا حافظ. من هم خداحافظی کردم. 

 لحظات و ثانیه های سنگینی بود. دلم میخاست این تلفن زود تر تموم بشه.  فکر نمیکردم اینقدر جرات خرج بده که جلو خانومش و ازخونه خودش  به من زنگ بزنه. خدایا !!!!!! .... چه لحظاتی بود . 

مرد خونه بعد از سلام احوالپرسی گفتند که من با ایشون صحبت کردم و ایشون مخالفتی با بودن شما تو زندگی من ندارن. .

 بعد هم گفت اینو از زبان خودش بشن. بعد دوباره گوشی رو داد به خانومش. خانومش شاید کمی عصبی بود اما در اون لحظه من و اون حس محبتی عمیق به هم میکردیم. انگار میخواستیم همدیگه رو تو بغل بگیریم و گریه کنیم. 

اون خیلی ساده و معمولی گفت : من نباید بگم تو بیا زندگیش اما اگر با هم محرم باشید من حرفی ندارم. !

من گفتم : نه اصلا حتی فکرش هم نکن عزیزم اصلا همچین برنامه ای نیست . من نمیخوام زندگی شما رو به هم بزنم. من فقط چند تا دیدار کاری با ایشون داشتم و هیچ چیزی بین ما ها نیست. 

اون لحظه اینقدرز ناراحت شدم که بعدش فوری با مرد خانه هم تلفنی خداحافظی کردم و بعد هم گفتم دیگه هیچ ت اسم منو جلو خانومت نیار. هر چی بود تموم شد. عصبانی بودم. به هم ریخته بودم. اصلا قرار نبود ما با هم صحبت کنیم اما الان همه چی جلو چشمم درهم شده بود. 

چند روز بعد هم مرد خانه تلفن زد اول جواب ندادم اما نمیشد جواب نداد. مساله کاری هم در میون بودخیلی جدی میخواستم بهش بگم دوراین مساله رو خط بکشه و بیخیال بشه. 

همون اول صحبت هم اینو بهش گفتم اما اون با حرفاش باز مخ منو زد و من دیگه هیچی نگفتم و باز رفتم تو همون حال قبل.

 تصور ما  از مرد های دو زنه زیادی منفیه. فکر میکنیم یه ادم های چشم چران زیادی پولدار و هوسران و ... . 

در حالی که مرد خانه اینطور نبود. اون خیلی چشم پاک با وضع مالی معمولی محترم و با محبت بود و حرفاش همیشه منطقی و عاطفی. حتی تصور اینکه منو بخاطر هوس بخواد هم تصور درستی نبود. اما مگه ممکنه محبت دو زن در دل یک مرد ؟ لااقل ما زنها باور نمیکنیم اما مرد ها میگن ممکنه. 

دوباره با حرفاش من وانداخت تو یه سیکل عاطفی ... 

دوباره بهش فکر میکردم. دوباره همه چیز شروع شد. اما این بار جاده اسفالت هم شده بود.