ختم بخیر

خانوم اول میگفت وقتی مرد خونه حرف از تو رو پیش کشید خیلی ناراحت شدم. هیچ جوری راضی به این کار نبودم. مرد خونه اما اصرار میکرد و من هم مخالفت. 

اما دلم هم براش میسوخت و دلم نمیخواست چیزی رو که میخواد بهش نرسه. بهش میگفتم بیا منو طلاق بده بعد برو اونو بگیر. اما بخاطر بچه هام هیچ وقت نه من و نه اون همچین کاری رو نمیکردیم. 

اون هم سعی میکرد برام توضیح بده که هیچی برات کم نمیزارم. حتی خیلی میترسیدم که ابروم تو فامیل بره. اخه مگه من چی کم داشتم ؟ یا چه مشکلی تو زندگی داشتیم که باید میرفت سراغ یکی دیگه. 

اما بعد از چند ماه اتیشم کم شد و حس کردم نمیتونم بیشتر از این مخالفت کنم. اون برای من از خوبی های تو هم گفته بودو  میدونستم که تو هم خیلی راضی نیستی . 

میدونستم که تو هم زندگی اینطوری خوشت نمیاد که روی خونه ی یکی دیگه بخای خونه بسازی. 

اما هم دلت گیر افتاده و هم مرد خونه ول کن قضیه نیست. 

 

---

 کم کم باهات اشنا شدم و فهمیدم که دختر ارام و احترام گذاری هستی. 

مرد خونه مقدمات کارش رو فراهم کرده بود. یه جورایی در عمل انجام شده قرار گرفته بودم. شاید تو هم همین طور بودی. دلت دست خودت دیگه نبود. 

با خودم گفتم بهتره اینو قبول کنم تا دیگه کاملا مطمئن بشم که شوهرم از هر نظر چشم و دل سیره. 

و حالا با اینکه اون روزها راضی به این کار نبودم اما خوشحالم که اگه اتفاقی افتاد یه جورایی ختم بخیر شد. 

دقیقا همین حرف رو هم من تو دلم زدم . 

حرفاش یه جورایی حرف دل منم بود. من میخواستم تک باشم. اما مرد خونه مخ جفتمون رو زد و افسار دل جفتمون رو بد جور تو دستش گرفته بود. 

هر چی که بود ختم بخیر شد. 

از اینکه جواب بعضی کامنت ها با تاخیر نوشته عذر میخوام . همچنین برای من احترام در گفتگو فوق العاده مهمه و نمیتونم کامنتی رو که توش کمترین بی احترامی هست بخونم. چه برسه به تاییدش.